ประวัติ

เมื่อยาซัลฟาเข้ามาในช่วงปี 1940 คนเราได้พบกับจุลินทรีย์ตั้งแต่เริ่มต้น และการค้นหายาใหม่ยังคงดําเนินต่อไปอายุของยาปฏิชีวนะได้เกิด และมีมิติใหม่เปิดในการต่อสู้กับจุฬาจากนั้น การพัฒนายาปฏิชีวนะได้เพิ่มขึ้น และยาใหม่แต่ละยา ใช้ประโยชน์จากด้านต่าง ๆ ของกระบวนการเผาผลาญของแบคทีเรีย จนกระทั่งดูเหมือนว่าสงครามกับจุลินทรีย์จะชนะในเร็วๆ นี้

ถึงแม้ว่าจะมีความก้าวหน้านี้ แต่มีแบคทีเรียชนิดหนึ่ง ที่ยังคงปรากฏว่าไม่สามารถพ่ายแพ้ได้Pseudomonas aeruginosa โรคสะเก็ดเงินสัตว์พันธุ์นี้สามารถเปลี่ยนความรู้สึกต่อยาปฏิชีวนะได้ กับการเผชิญกับยาปฏิชีวนะแต่ละครั้ง และกลายเป็นความทนทานต่อยาหลายชนิดกลุ่มยาปฏิชีวนะอะมิโนกลิโคไซด์ถูกพัฒนา และในที่สุดก็มีวิธีที่จะฆ่าโซดโมนาแต่ราคาคือยาจะฉีดได้เท่านั้น ซึ่งจําเป็นต้องเข้าโรงพยาบาลสําหรับผู้ป่วย และความเสียหายต่อไตที่อาจเกิดขึ้น

ความก้าวหน้าสําคัญต่อโซดโมนาได้มาพร้อมกับการพัฒนายาปฏิชีวนะในหมวดหมู่ฟลอโรควินอลอน (เริ่มต้นด้วยเอ็นโรฟล็อกซาซิน ซีโฟฟล็อกซาน,และในที่สุด marbofloxacin และอื่น ๆ)ยาเหล่านี้มีผลต่อแบคทีเรียหลายชนิดโซดโมนาพวกมันมีในรูปของ таблетка และไม่เกี่ยวข้องกับผลข้างเคียงที่ร้ายแรงที่ประสบกับกลุ่ม aminoglycosideมาร์บอฟล็อกซาซีน เป็นฟลอโรควินอลอนสําหรับการแพทย์สัตว์ที่ได้รับการออกแบบมาเพื่อให้มีวิธีการรักษาที่ปลอดภัยและสะดวกสบายกว่าในการรักษาโรคติดเชื้อที่ยาปฏิชีวนะ aminoglycoside อาจถูกเลือกในอดีต.

วิธีการใช้ยา

ฟลูโรควินอลอนทํางานโดยปิดเอ็นไซม์ของแบคทีเรียที่จําเป็นสําหรับการถ่ายทอด DNA. DNA ถูกม้วนแน่นเพื่อเข้ากับภายในเซลล์ภาคที่ใช้ต้องถูกปลดโดยเอนไซม์ที่เรียกว่า DNA gyrase. ยาปฏิชีวนะฟลูโรควินอลอน ทําให้การอ่าน DNA เป็นไปไม่ได้.เซลล์แบคทีเรียตาย. DNA gyrase ของสัตว์เลี้ยงแมลงมีรูปร่างที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงและยังคงไม่บาดเจ็บ

วิธีการใช้ยานี้

ยานี้สามารถใช้ในสุนัขหรือแมว เพื่อป้องกันโรคติดเชื้อหลายประเภท โดยเฉพาะโรคติดเชื้อที่เกี่ยวข้องโซดโมนามาร์บอฟล็อกซาซินยังมีผลต่อการโรค Staphylococci, และดังนั้นอาจใช้สําหรับการติดเชื้อผิวหนัง แต่มันไม่ได้รู้สึกว่าเป็นยาสายแรกและโดยทั่วไปถูกจัดไว้สําหรับการติดเชื้อที่ทนทาน

Marbofloxacin ไม่มีประโยชน์ต่ออาการติดเชื้อแบบไม่อากาศ (เช่น อาการติดเชื้อในปากหรือในช่องคลอด) อย่างไรก็ตาม แต่มักจะนําไปใช้ร่วมกับยาปฏิชีวนะอื่น ๆ เพื่อเพิ่มการทํางาน

• มาร์โบฟล็อกซาซีนดีที่สุดเมื่อท้องว่าง แต่ถ้าอาการอ้วนเป็นปัญหา
• กินยาครั้งเดียวหรือสองครั้งต่อวัน หากพลาดการรับประทานครั้งหนึ่ง อย่ารับประทานครั้งสองครั้ง
• อย่าใช้ชีส (หรือผลิตภัณฑ์นมอื่น ๆ) เป็นการรักษาเพื่อซ่อนยา เพราะแคลเซียมจะขัดขวางการดูดซึมของยา
• แท็บเล็ตควรเก็บไว้ที่อุณหภูมิห้อง ป้องกันแสง
• การปรับปริมาณยาอาจจําเป็นสําหรับผู้ป่วยที่มีโรคตับหรือไต

อาการข้างเคียง

เช่นเดียวกับยาทางปากส่วนใหญ่ อาการข้างเคียงที่พบบ่อยที่สุดของ marbofloxacin มีความเกี่ยวข้องกับกระบวนการทางเดินอาหาร: การท้องอืด, ท้องอืด, การลดความอยากอาหารการ ให้ อาหาร ใน ปริมาณ น้อย ๆ อาจ ช่วย แก้ ปัญหา นี้ หาก เกิด ขึ้น.

ในสุนัขที่ยังไม่วัยรุ่น (อายุน้อยกว่า 8 เดือนสําหรับสุนัขขนาดกลาง, อายุน้อยกว่า 12 เดือนสําหรับพันธุ์ขนาดใหญ่, อายุน้อยกว่า 18 เดือนสําหรับพันธุ์ยักษ์) ความเสียหายในการพัฒนากระดูกกระดูกสามารถเกิดขึ้นปรากฏการณ์นี้พบได้เฉพาะในสุนัขที่กําลังเติบโต และดูเหมือนจะไม่เป็นปัญหาในแมวยกเว้นแต่ความรุนแรงของโรคเชื้อโรคจะบังคับให้ไม่ใช้ยานี้ในลูกสุนัข

เอ็นโรฟล็อกซาซีน เป็นฟลอโรควินอลอนการแพทย์สัตว์ตัวแรก พบว่าส่งผลให้เกิดการบาดเจ็บของเรตินา และความตาบอด เมื่อใช้ในปริมาณที่สูงขึ้นในแมวเหตุผลคือเรตินาของแมวมักจะสะสมเอ็นโรฟล็อกซาซีนมาร์โบฟล็อกซาซินถูกพัฒนาเพื่อให้มีความสัมพันธ์น้อยต่อเรตินาแมว แต่ไม่ทราบว่าปัญหานี้ยังเกิดขึ้นในปริมาณยาที่สูงขึ้นหรือไม่

ยาปฏิชีวนะฟลูโรควินโลนอาจลดขั้นต่ําการป่วยและเพิ่มความเสี่ยงในการป่วยไม่น่ากังวลกับสัตว์ปกติ แต่ควรระวังสําหรับผู้ป่วยที่มีโรคตับหรือไต.

การปฏิสัมพันธ์กับยาอื่น ๆ

ซูคราลฟาต(ยาที่ใช้ในการรักษาแผลในกระเพาะอาหาร) อาจผูกกับ marbofloxacin และป้องกันการเข้าสู่ร่างกายของยาปรากฏการณ์คล้ายกันเกิดขึ้นกับยาต้านกรดที่มีแมกนีเซียมและแคลเซียม.

ธาโอฟิลลีน(ยาขยายทางเดินหายใจ) ระดับในเลือดอาจสูงกว่าปกติ หากยานี้ถูกใช้พร้อมกันกับ marbofloxacin

หาก marbofloxacin ใช้กับไซคลอสปอรีน(ยาดันภูมิคุ้มกันที่ใช้สําหรับไซคลอสปอรีน), คุณสมบัติของไซคลอสปอรีนที่ทําลายไตอาจแย่ลง

ยาหรืออาหารเสริมที่มีเหล็ก สีมะเนียม หรืออลูมิเนียมจะผูกเอ็นโรฟล็อกซาซินและป้องกันการดูดซึมในร่างกายเวลาในการให้ยาเหล่านี้ ควรแยกระหว่างการให้ยากับ marbofloxacin อย่างน้อย 2 ชั่วโมง.เช่นเดียวกัน อย่าใช้ชีสโรคสะกด(หรือผลิตภัณฑ์นมใด ๆ) เป็นการรักษาในการให้กับยา marbofloxacin เม็ด เนื่องจากแคลเซียมสามารถผูกพันยาและป้องกันการดูดซึม

มาร์โบฟล็อกซาซิน คอนเซนเตรชันในพลาสมาถูกกําหนดในระยะเวลาในสุนัขป่าบีเกิลผู้ใหญ่ที่สุขภาพดี (สุนัข 6 ตัวต่อกลุ่มการทาน) หลังรับประทานครั้งเดียว 1.25 mg/ lb หรือ 2.การดูดซึมของ marbofloxacin ที่รับประทานทางปาก เพิ่มขึ้นตามสัดส่วนในช่วงยา.25 ถึง 2.5 mg/ lb มาร์โบฟลอ็กซซีน คอนเซนเตรชันในพลาซม่าถูกกําหนดในระยะเวลาในแมวตัวผู้ที่แข็งแรง 7 ตัวหลังจากรับประทานครั้งเดียวโดยทางปาก 2.5 mg/ lbปริมาตรการผลิตภัณฑ์ในพลาสมาหลังจากการให้ยาทางปากกับสุนัขและแมวถูกสรุปในรูป 2 และ 3 และในตาราง 2จากช่วงเวลาครึ่งชีวิตการกําจัดปลายและระยะเวลาการทานระดับในสภาพสมดุลถูกบรรลุหลังจากการฉีดครั้งที่สาม และคาดว่าจะสูงขึ้นประมาณ 25% ในสุนัขและสูงขึ้น 35% ในแมว เมื่อเทียบกับระดับที่บรรลุได้หลังจากการฉีดครั้งเดียวมาร์บอฟล็อกซาซินถูกกระจายในเนื้อเยื่อของสุนัขอย่างกว้างขวาง มาร์บอฟล็อกซาซินมีปริมาณในการปรับปริมาณในเนื้อเยื่อของสุนัขตัวเมียที่แข็งแรง (4 สุนัขต่อระยะเวลา)18 และ 24 ชั่วโมงหลังการรับประทานครั้งเดียว.25 หรือ 2.5 mg/lb) และสรุปในตาราง 3a และ 3b

ตารางที่ 1: ปริมาตรการแพทย์คีเนติกเฉลี่ยหลังจากการให้ยา marbofloxacin ผ่านเส้นเลือดขอดกับสุนัข beagle วัยรุ่น 6 ตัว ในปริมาณ 2.5 mg/ lb

ปริมาตร	คาดการณ์ ± SD* n=6
ความสะอาดของร่างกายทั้งหมด (mL/h•kg)	94 ± 8
ปริมาตรการกระจายในสภาพคงที่, Vss(L/kg)	1.19 ± 008
AUC0-inf(μg•h/mL)	59 ± 5
อายุครึ่งชีวิตการกําจัดจากพลาสมาปลาย t1/2(h)	9.5 ± 07

* SD = ห่างมาตรฐาน

ตารางที่ 2: ปริมาตรการแพทย์คิเนติกเฉลี่ยหลังจากการให้ยา marbofloxacin แบล็คเท็บเล็ตทางช่องปากกับสุนัข beagle ผู้ใหญ่ในปริมาณยา 1.25 mg/ lb หรือ
2.5 mg/lb และสําหรับแมว 2.5 mg/lb†

 

 

ปริมาตร	สุนัขประมาณ ± SD* (1.25 mg/lb) n=6	สุนัขประมาณ ± SD* (2.5 mg/lb) n=6	ปลา ราคาประมาณ ± SD* (2.5 mg/lb) n=7
เวลาของความเข้มข้นสูงสุด, Tสูงสุด(h)	1.5 ± 03	1.8 ± 03	1.2 ± 06
ความเข้มข้นสูงสุด, Cสูงสุด(μg/mL)	2.0 ± 02	4.2 ± 05	4.8 ± 07
AUC0-inf(μg•h/mL)	31.2 ± 16	64 ± 8	70 ± 6
อายุครึ่งชีวิตการกําจัดจากพลาสมาปลาย t1/2(h)	10.7 ± 16	10.9 ± 06	12.7 ± 11

†ค่าเฉลี่ยของยาที่ใช้กับสุนัขคือ 1.22 mg/lb และ 2.56 mg/lb ตามลําดับ
ยาจริงที่ให้กับแมวคือ 2.82 mg/lb
* SD = ห่างมาตรฐาน

รูปที่ 2:คอนเซ็นทรัลในพลาสมาเฉลี่ย (μg/ ml) หลังการให้ยา marbofloxacin ครั้งเดียวทางปากกับสุนัข beagle ผู้ใหญ่ ในปริมาณ 1.25 mg/ lb หรือ 2.

* ดูตาราง 4 ในวิทยาศาสตร์จุลชีววิทยาส่วนสําหรับข้อมูล MIC

รูปที่ 3:คอนเซ็นทรัลในพลาสมาเฉลี่ย (μg/ ml) หลังการให้ยา marbofloxacin ครั้งเดียวทางปากกับแมวผู้ใหญ่ ในปริมาณ 2.5 mg/ lb

* ดูตาราง 5 ในวิทยาศาสตร์จุลชีววิทยาส่วนสําหรับข้อมูล MIC

ตาราง 3a: การกระจายกระจายเนื้อเยื่อหลังจากการให้ยา marbofloxacin tablet ครั้งเดียวทางปากกับสุนัข beagle ผู้ใหญ่ในปริมาณ 1.25 mg/lb*

เนื้อเยื่อ	มาร์บอฟล็อกซาซีน 2 ชั่วโมง (n=4)	คอนเซ็นทรัล 18 ชั่วโมง (n=4)	(μg/g ± SD) 24 ชั่วโมง(n=4)
กลาก	4.8 ± 11	2.6 ± 15	1.11 ± 019
กระดูก	3.1 ± 05	1.5 ± 15	0.7 ± 02
ธ อร์	15 ± 9	48 ± 40	26 ± 11
หนอน	3.6 ± 05	1.3 ± 10	0.7 ± 03
โรคไต	7.1 ± 17	1.4 ± 05	0.9 ± 03
ปอด	3.0 ± 05	0.8 ± 02	0.57 ± 019
หลอดเลือดขอด	5.5 ± 11	1.3 ± 03	1.0 ± 03
กล้ามเนื้อ	4.1 ± 03	1.0 ± 03	0.7 ± 02
โรคต่อมลูก	5.6 ± 14	1.8 ± 06	1.1 ± 04
ผิว	1.9 ± 06	0.41 ± 013	0.32 ± 008

* SD = ห่างมาตรฐาน

ตาราง 3b: การกระจายกระจายเนื้อเยื่อหลังจากการให้ยา marbofloxacin แผ่นทางปากครั้งเดียวกับสุนัข beagle ผู้ใหญ่ในปริมาณ 2.5 mg/lb

เนื้อเยื่อ	มาร์บอฟล็อกซาซีน 2 ชั่วโมง (n=4)	คอนเซ็นทรัล 18 ชั่วโมง (n=4)	(μg/g ± SD*) 24 ชั่วโมง(n=4)
กลาก	12 ± 4	6 ± 7	1.8 ± 04
กระดูก	4.6 ± 15	1.28 ± 013	0.9 ± 03
ธ อร์	18 ± 3	52 ± 17	47 ± 28
หนอน	7.8 ± 11	2.0 ± 03	1.1 ± 03
โรคไต	12.7 ± 17	2.7 ± 03	1.6 ± 02
ปอด	5.48 ± 017	1.45 ± 019	1.0 ± 02
หลอดเลือดขอด	8.3 ± 07	2.3 ± 05	2.03 ± 006
กล้ามเนื้อ	7.5 ± 05	1.8 ± 03	1.20 ± 012
โรคต่อมลูก	11 ± 3	2.7 ± 10	2.0 ± 05
ผิว	3.20 ± 033	0.705 ± 0013	0.46 ± 009

* SD = ห่างมาตรฐาน

 

วิทยาศาสตร์จุลชีววิทยา

กิจกรรมหลักของฟลูโรควินอลอน คือการยับยั้งเอนไซม์ของแบคทีเรีย DNA gyrase ในสิ่งมีชีวิตที่มีอาการต่อต้าน ผิวหนังของฟลูโรควินอลอนจะฆ่าแบคทีเรียอย่างรวดเร็วในปริมาณที่ค่อนข้างต่ํามาร์บอฟล็อกซาซีนเป็นยาฆ่าเชื้อแบคทีเรียต่อต้านสิ่งมีชีวิตกรามลบและกรามบวกหลายชนิด. The minimum inhibitory concentrations (MICs) of pathogens isolated in clinical field studies performed in the United States were determined using National Committee for Clinical Laboratory Standards (NCCLS) standardsและแสดงอยู่ในตาราง 4 และ 5

ตาราง 4ค่า MIC* (μg/ml) ของ marbofloxacin ต่อเชื้อโรคที่แยกจากโรคผิวหนัง, เนื้อเยื่ออ่อน และการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะในสุนัขที่เข้าร่วมการศึกษาทางคลินิกที่ดําเนินการในช่วงปี 1994-1996

สัตว์	จํานวนของสารแยก	MIC50	MIC90	ระยะ MIC
Staphylococcus intermedius โรคสะเก็ดเงิน	135	0.25	0.25	0.125-2
โรค Escherichia coli	61	0.03	0.06	0.015-2
โพรเตอส มิราบิลิส	35	0.06	0.125	00.03-0.25
เบต้า-ฮีโมลิทิกสเตรปโตโคคัส (ไม่ใช่กลุ่ม A หรือกลุ่ม B)	25	1	2	0.5-16
สเตรปโตค็อก, กรุ๊ป D enterococcus	16	1	4	0.008-4
Pasteurella multocida	13	0.015	0.06	≤0.008-0.5
Staphylococcus aureus โรคสะเก็ดเงิน	12	0.25	0.25	0.25-05
Enterococcus faecalis	11	2	2	1-4
โรคสะเก็ดเงิน Klebsiella	11	0.06	0.06	0.01-0.06
Pseudomonas spp.	9	**	**	0.06-1
Pseudomonas aeruginosa โรคสะเก็ดเงิน	7	**	**	0.25-1

* ความสัมพันธ์ระหว่างข้อมูลความตึงดูดใน vitro (MIC) และการตอบสนองทางคลินิก
ตั้งใจ
** MIC50 และ MIC90 ไม่คํานวณเนื่องจากจํานวนของตัวแยกที่ไม่เพียงพอ

ตารางที่ 5: ค่า MIC* (μg/mL) ของ marbofloxacin ต่อเชื้อโรคที่แยกจาก
โรคติดต่อผิวหนังและเนื้อเยื่ออ่อนในแมวที่เข้าร่วมการศึกษาทางคลินิกที่ดําเนินการในปี 1995
และปี 1998

สัตว์	จํานวนของสารแยก	MIC50	MIC90	ระยะ MIC
Pasteurella multocida	135	0.03	0.06	≤0.008-0.25
เบต้า-ฮีโมลิทิกสเตรปโตค็อก	22	1	1	0.06-1
Staphylococcus aureus โรคสะเก็ดเงิน	21	0.25	0.5	0.125-1
คอรินแบคทีเรียสปป.	14	0.5	1	0.25-2
Staphylococcus intermedius โรคสะเก็ดเงิน	11	0.25	0.5	00.03-0.5
Enterococcus faecalis	10	2.0	2.0	1.0-20
โรค Escherichia coli	10	0.03	0.03	0.015-003
Bacillusสปป.	10	0.25	0.25	0.125-0.25